Dziś rozpoczyna się lato. Zbliża się dzień letniego przesilenia Słońca. Tej doby noc jest najkrótsza w roku.
Od wielu stuleci w kulturze słowiańskiej obchodzona jest wtedy Noc Kupały, w krajach anglosaskich znana pod nazwą Midsummer, w germańskich Mittsommerfest. W Polsce połączono to święto z obrzędowością chrześcijańską (stąd późniejsza wigilia św. Jana – potocznie zwana też nocą świętojańską.
Na południu Polski, Podkarpaciu i Śląsku uroczystość o podobnym charakterze zwie się sobótką lub sobótkami, na Warmii i Mazurach palinocką. Nazwa Noc Kupały, kupałnocka utrwaliła się w tradycji Mazowsza i Podlasia.
Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości, powszechnie obchodzone na obszarach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, ale również w podobnym charakterze na obszarach zamieszkiwanych przez ludy bałtyckie, germańskie i celtyckie, a także przez Finów i Estończyków. Na Łotwie pod nazwą Līgo jest świętem państwowym.
Święto to jest często porównywane do Walentynek. Jednak Walentynki to zachodnie święto obchodzone 14 lutego nie mające nic wspólnego ze słowiańską tradycją.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Noc_Kupa%C5%82y
Tradycje, obrzędy, legendy Nocy Świętojańskiej
Ognie świętojańskie – obchody Nocy Kupały rozpoczynały się od skrzesania ogniska z drewna jesionu i brzozy. Wokół ognisk gromadziła się przede wszystkim młodzież, a panny na wydaniu w białych sukniach i wieńcach z ziół na głowach, przepasane bylicą, trzymając się za ręce tworzyły taneczne kręgi, tańczyły i śpiewały, prosząc w swych pieśniach św. Jana o gorącą, odwzajemnioną miłość i szczęśliwe zamążpójście. Skakanie przez ogniska i tańce wokół nich oczyszczały i chroniły przed złymi mocami.
Rzucanie wianków na wodę – Najpopularniejszy zwyczaj nocy kupały. Wróżba ta przeznaczona była dla panien i kawalerów, którzy czekają na wielką miłość.
Kwiat paproci – ze świętem przesilenia letniego związana jest także legenda o kwiecie paproci. Według wierzeń słowiańskich paproć zakwitała tylko w noc świętojańską. Szczęśliwy znalazca kwiatu mógł cieszyć się nadchodzącym szczęściem i bogactwem. Legenda o kwiecie paproci znana jest w podaniach słowiańskich, francuskich, niemieckich i skandynawskich.
Źródło: http://www.folk24.pl/encyklopedia/noc-swietojanska/
Czy możliwe jest by paproć zakwitła?
No cóż, z jednej strony paprocie to rośliny zarodnikowe a więc kwiatów nie mają, ale z drugiej w każdej bajce jest ziarno prawdy.
Przyroda jest niezwykła wiec i paproć „zakwitnąć może”. Oczywiście nie każda i nie zawsze.
Więcej na ten temat w artykule
http://ro.com.pl/w-poszukiwaniu-kwiatu-paproci-czyli-o-mozliwosci-niemozliwego/01110795
Najnowsze komentarze